STYLE PRZYWIĄZANIA BOWLBY’EGO

Istnieją trzy główne style przywiązania:

Osoby o bezpiecznym stylu przywiązania zwykle:

• mają duży stopień zaufania do ludzi,
• nie obawiają się odrzucenia czy samotności w sposób przesadny,
• nie szukają akceptacji za wszelką cenę,
• dostrzegają potrzeby partnera,
• potrafią rozpoznać i regulować swoje emocje,
• umieją wyznaczać własne granice,
• troszczą się zarówno o partnera jak i o własną osobę,
• akceptują zachowania partnera prowadzące do bliskości, a także czerpią z niej satysfakcję.

Charakterystyka: Dziecko o bezpiecznym przywiązaniu wykazuje równowagę między eksploracją otoczenia a korzystaniem z opiekuna jako bezpiecznej bazy.

Zachowanie w sytuacji obcej: Zazwyczaj pokazuje pewność siebie w obecności opiekuna, eksploruje nowe otoczenie, ale może być zaniepokojone obecnością obcego.

Reakcja na rozłąkę i powrót: Radzi sobie z rozłąką, a po powrocie opiekuna szybko się uspokaja.

lękowo-ambiwalentny styl przywiązania

Osoby z lękowo-ambiwalentnym stylem przywiązania często:

• przejawiają silny niepokój o trwałość związku,
• przesadnie obawiają się odrzucenia lub utraty bliskiej osoby,
• chcą mieć kontrolę nad partnerem w celu zapewnienia sobie poczucia bezpieczeństwa,
• nie akceptują siebie i szukają akceptacji ze strony partnera relacji,
• chcą maksymalnie połączyć się z drugą połówką (stworzyć jedność) nie szanując przy tym granic drugiej osoby,
• mogą przejawiać nadmierną zazdrość,
• mają problemy z kontrolowaniem własnych emocji i przejawiają zachowania impulsywne,
• mają skłonności do porównywania się z innymi np. poprzednimi partnerami swojego partnera.

Charakterystyka: Dziecko o przywiązaniu ambiwalentnym wykazuje trudności w eksplorowaniu otoczenia i jest bardzo zależne od opiekuna.

Zachowanie w sytuacji obcej: Może być niepewne, eksploracja jest ograniczona, a dziecko jest skłonne do przywiązania się do opiekuna.

Reakcja na rozłąkę i powrót: Może reagować na rozłąkę z dużym stresem, a po powrocie opiekuna może jednocześnie szukać kontaktu i wyrażać złość czy frustrację.

unikowy styl przywiązania

Z kolei osoby o unikowym stylu przywiązania na ogół:

• są nieufni wobec ludzi,
• przejawiają niechęć do angażowania się w związek,
• z obawy przed odrzuceniem starają się nie okazywać przeżywanych emocji,
• stronią od intymności i wzajemnej bliskości,
• preferują związki niezobowiązujące (pozbawione deklaracji),
• kreują siebie jako osoby silne i niezależne (ukrywając swoje słabości),
• w stałych relacjach przejawiają nadmierną potrzebę kontroli i sztywność zachowań,
• mają tendencję do zachowań impulsywnych.

Charakterystyka: Dziecko unikające unika bliskiego kontaktu z opiekunem, wydaje się niezależne i często unika okazywania potrzeby wsparcia emocjonalnego.

Zachowanie w sytuacji obcej: Wydaje się niezainteresowane obecnością opiekuna, eksploruje otoczenie bez jego wsparcia.

Reakcja na rozłąkę i powrót: Może wydawać się niewrażliwe na rozłąkę, a po powrocie opiekuna może zdawać się niezainteresowane lub nawet odmówić kontaktu.